Jongenspyjama's - deel 2

Het is gelukt! Net binnen de tijd, in de laatste naailes voor de kerstvakantie, zijn mijn pyjama's voor de neefjes afgewerkt. Met oranje knopen voor de oudste en blauwe voor de jongste. Achteraf gezien had ik beter ook voor oranje paspel gekozen bij de eerste pyjama, maar mij stoort het niet. Het kleurverschil was enkel bedoeld voor de mama, om de maten uit elkaar te houden. In de broek naaide ik hiervoor een klein gekleurd lapje waar bij een gekochte pyjama het maatlabeltje zou komen.

De kindjes kregen hun pyjama op kerstavond bij mijn ouders, gelukkig werden beide pakjes snel na elkaar gekozen en wilden de jongens hun nieuwe outfit allebei onmiddellijk aan. Er waren eventjes wat traantjes toen mijn manlief zonder bij na te denken 'en nu naar bed!' riep. Deze werden snel gedroogd bij het openen van een volgend pakje (en nog eentje, en nog eentje, en nog eentje, en nog eentje, en .... )

Egeltje voor kerst

Tijdens de naailes gisteren had onze juf plots het lumineuze idee om cadeautjes te maken voor elkaar tegen de volgende les. De bedoeling was om met stof die je thuis liggen had, zelf iets te naaien in je eentje, om dan cadeau te geven aan een medestudent in de laatste les voor de kerstvakantie.Wat betekende dat we dus welgeteld 6 dagen hadden om iets te vinden, dit uit te voeren EN te zorgen dat het cadeau-waardig is ! Eventjes paniek, gelukkig was er het idee van manlief van een hele tijd geleden, die nog in mijn hoofd zat. Enkele maanden geleden maakte ik als oefening een walvisje met een gratis patroon, maar bij het sluiten van mijn keergat en de afwerking, maakte ik enkele foutjes en besloot het te gebruiken als speldenkussen. Toen ik het 's avonds trots aan mijn man toonde, zei hij "oh, wat jammer dat het geen egel is, dan waren het gelijk echte naalden". Dit was dus blijven hangen toen ik op zoek ging naar een cadeautje voor de naailes. Tijdens het zoeken van een gratis patroontje online, kwam ik dit tegen, het schattigste knuffelegeltje ooit :) Jammergenoeg had ik geen zo'n fluffy stofje liggen (en wou mij er ook niet aan wagen) dus is het een bruin stofje geworden uit mijn assortiment lapjes die ik eens van een collega kreeg. Naderhand besloot ik dat zo'n strikje echt wel nodig was om het schattiger te maken en pikte ik eentje van een nostalgisch beertje die al enkele weken in een doos zat, omdat ik van mijn mama 'mijn gerief moest leren in mijn eigen huis bewaren in plaats van nog bij hen'.

PS: dinsdag 15 december werden de cadeautjes uitgedeeld en ik kan zeggen dat het egeltje nog steeds gebruikt wordt als speldenkussen (al is het misschien omdat het meisje die het kreeg, toevallig naast me zit in de les...)

Kerst

Aangezien mijn collega's reeds meermaals verzoeken indienden 'nu ik kon naaien' en mijn naaijuf niet graag heeft dat we buiten de les verder naaien aan onze pyjama's, besloot ik iets in elkaar te flansen voor onze jongste kleuters op school. Een beetje vooruit denkend zocht ik leuke, naaibare denkspelletjes op, om plezier en leren te combineren voor onze 'kleine pierkes'. In samenspraak met de kleuterjuf, werd het een 'te versieren kerstboom', met verschillende figuurtjes en verschillende kleuren. Zo kon ze opdrachtjes verzinnen hierrond. De groene stof kregen we via de mama van de zorgjuf, de gekleurde stofjes komen van op zolder van de school, de vulling is een oud ligkussen van de kleuterjuf, low budget dus ! 

Het was een plezierig, maar tijdrovend werkje om uit te voeren. De deadline (en de kerstvakantie) kwamen steeds dichterbij... Daarom besloot ik om eerst de kerstboom af te werken en geleidelijk aan figuurtjes af te werken en mee te nemen naar school. Het werd zo erg dat ik op de duur tijdens de lunchpauze en speeltijden aan het naaien was op school zelf. Wel een goede oefening in het handmatig blind dichtnaaien van keergaten ! Uiteindelijk konden de kleuters er nog een 10-tal dagen gebruik van maken, tussen de andere activiteiten en spelletjes door. En ligt alles veilig opgeborgen voor volgend schooljaar !

De rendieren waren enorm populair bij de kindjes.

Doopsuiker

Mijn beste vriendin die zwanger is van haar eerste kindje, vroeg me om advies voor de doopsuikercadeautjes. Het liefst van al wou ze zelf iets maken, want ze had al eens gegoogeld en was toch wat geschrokken van de prijzen die ze vragen. Ik kan haar geen ongelijk geven, want ook al zit je er niet mee in om geld uit te geven voor je kindje, een simpel kartonnen doosje voor €1,5 stuk, zonder opdruk of iets, vind ik ook belachelijk veel geld. Zoiets kan je dus evengoed zelf maken, was haar redenering. Ze vroeg me dus om haar hierbij te helpen en of ik eens wou zoeken naar leuke ideetjes of concepten. Pinterest was mijn eerste bron van informatie en - als een echte naaifreak in wording - ik ging op zoek naar wat er te naaien viel betreffende doopsuiker en baby's. Heeeeeel wat pins later (niet alleen van babykledij maar ook leuke dingen voor mezelf :), zie hier ), vond ik iets wat me wel doenbaar leek om zowel zelf te maken als test, als haar aan te leren. Enkele whatsappsessies later hadden we een datum vastgelegd voor ons eerste naaidagje (en haar eerste naaidagje ooit) samen. We zorgden dat alle materiaal voorhanden was en 1 supergezellige namiddag - met thee en een taartje - later hadden we 30 schattige doopsuikerzakjes!

Mijn vriendin maakte achteraf nog zeker 120 stuks in haar eentje, ze bestelde naamlabeltjes om op te strijken bij een plaatselijke naaiwinkel en kon weer een item van haar geboorte-to-do-lijstje afvinken.

De tutorial die wij gebruikten is deze, we maakten enkel het touwgootje iets lager naar onder en gebruikten geen overlock.

Jongenspyjama's - deel 1

We kregen als opdracht mee om tijdens de herfstvakantie op zoek te gaan naar stof (liefst flanel) voor een pyjama. We zouden namelijk starten met het maken van een pyjama en hadden de keuze om deze voor onszelf te maken of voor een kindje. Ik koos voor een kindermodel (omdat ik al meer dan genoeg flanellen pyjama's heb die de helft van de tijd gewoon in mijn kast blijven liggen) en ging onmiddellijk de uitdaging aan om er 2 tegelijk te maken, 1 in de les en 1 thuis. Ik had namelijk - bij gebrek aan eigen kinderen - besloten om pyjama's te maken voor mijn 2 neefjes en deze te geven met kerstmis (geïnspireerd door de keukenschort, zie vorig blogbericht). De juf zei dat dit geen enkel probleem was, om er 2 tegelijk te maken, dat ik gewoon zou moeten doorwerken om ze alletwee voor kerstmis af te krijgen... Maar het leek me zo triest om maar voor 1 neefje een pyjama te maken, dat ik er toch volledig voor ging, ondanks de drukte op mijn werk en de bijkomende naaiprojectjes (hierover later meer). Hierbij alvast de stofkeuze, een superzachte vrolijke flanel, het laatste van de rol en hopelijk net voldoende voor de twee pyjamaatjes. Ik besloot om het de mama iets makkelijker te maken en koos voor twee verschillende kleuren knopen en paspel voor de afwerking, oranje en turkoois.

Keukenschort - deel 2

Alles is klaar! De keukenschort, pannenlappen, ovenwant zijn af ! En ik ben er zo trots op dat ik jullie hier al het resultaat wil tonen, in de hoop dat de mama mijn blog niet ontdekt voor kerstmis (de kans is betrekkelijk klein trouwens, anders zou ik dit risico niet lopen) Het werken met biais is niet mijn favoriete taakje eerlijk gezegd, al maakt het de dingen wel wat meer 'af'. Er zijn ook hier en daar wel wat defaultjes aan, die we gaan bedekken met de mantel der liefde eenmaal het cadeautje wordt afgegeven. Het leukste aan dit project vond ik eigenlijk het combineren van de twee stofjes, het zoeken hoe alles het mooist samen gaat. De ovenwant is hierin niet volledig geslaagd, want ik stond er niet bij stil dat je de kleurrijke print aan de binnenkant niet meer ziet eenmaal je hand er in zit... Och ja, zie hier het resultaat !

Ps: de pannenlappen zijn aan de ommezijde effen groen, om het drukke motief wat te doorbreken

Keukenschort - deel 1

Het volgende wat we in de les maken, is een keukenschort, een ovenwant en pannelappen. Een schort is iets wat ik eigenlijk niet echt gebruik (en er hangt al een perfect exemplaar in mijn keuken) waardoor mijn enthousiasme niet heel erg groot was. Het behoort echter tot de lesstof en is dus een 'verplicht' werkstuk, omwille van het gebruik van biais en watte. De zin om dit alles te maken keerde pas een half uur later terug toen een medestudente vroeg of ze er 2 mocht maken, om 1 aan haar moeder te kunnen geven met Kerstmis. Wat een prachtidee ! Mijn mama is namelijk behoorlijk jaloers op mijn keukenschort door de vele kleurtjes en zoekt al enkele weken naar een frivoler exemplaar dan degene ze liggen heeft. Nu volop hopen dat ze deze niet vindt voor Kerstmis....
Hier alvast de stofkeuze (groene keperstof en katoen met motiefje).

Het naaizakje

Voor mijn naaizakje gingen manlief en ik op zoek naar een leuk meisjesstofje in een winkeltje te Zottegem. Ik vond een fantastisch stofje, rekeninghoudend met de richtlijnen van de juf (geen ruitjes, enkel katoen, geen prints in 1 richting etc.), en voelde me als een klein kind in de winkel toen ik alle bijhorendheden mocht uitkiezen en matchen. Bijpassende voeringstof, biaislint, knopen en de rest van mijn boodschappenlijstje.

de oorspronkelijke stof

Toen we afrekenden verschoot ik echter zo van de prijs dat ik onmiddellijk dacht 'Ohnee, wat een dure hobby heb ik nu weer uitgekozen'. Bovendien kreeg ik - al voor ik maar begonnen was met iets te naaien - de panische angst om in stof te knippen, je weet maar nooit dat je verkeerd knipt... Waarschijnlijk is dit fenomeen jullie ook niet onbekend :)
Toen ik dit ter sprake bracht bij een vriendin waar we die avond bleven eten, was ze zo lief om mij een 'restjesstof' mee te geven om eerst een oefenzakje te maken.
Nu - na 3 lessen en enkele fouten - is mijn naaizakje klaar ! Hoe trots kan je zijn op een eenvoudig zakje ! Zelfs J. was onder de indruk en vroeg onmiddellijk of ik hem een laptoptas kon naaien :)

De eerste les

Dinsdag 1 september 2015 was het zover; de eerste echte naailes ! Ervoor had ik al wat geoefend met mijn mama om - met behulp van de handleiding - mijn machine wat te leren kennen. Kwestie om toch al een rechte steek te kunnen stikken...
Mijn naaimachine had ik achtergelaten in de auto omwille van het gewicht, gelukkig maar, want in het gloednieuwe lokaal stonden zo'n 10-tal spliksplinternieuwe Bernina's te wachten op de cursisten. Wat zou mijn oud bakje hebben afgestoken naast die fancy modellen !
Wat zouden de mensen misschien gekeken hebben naar mij, lekker opvallend dat ik - als enige - nog nooit iets had gestikt en dan nog zo'n roestbak meenam naar de les :)
Tijdens de kennismakingsronde bleek dit natuurlijk niet het geval te zijn, er waren nog mensen die nooit hadden gestikt, er waren nog cursisten die hun eigen (oude) machine wilden gebruiken. Al hadden we die de eerste les nog niet nodig, eerst kregen we nog een overzicht van ons schooljaar, wat er op het programma stond en wat de doelstellingen waren van de lessen. Ik die dacht om gewoon gaten te kunnen repareren en een broek in te korten, kreeg plots te horen dat we volledige kledingstukken zouden naaien; een kookschort, een pyjama, een elastiekrokje etc. Wie tijd overhad, mocht zelf ook suggesties doen en - in de mate van het haalbare - dit naaien in de les. Oepsie, daar kreeg ik het weer even benauwd !

Maar we zouden beginnen bij het begin en eerst een naaizakje naaien om ons materiaal in op te bergen. We mochten tegen de volgende les op zoek naar onze stof, wat fournituren en algemeen naaimateriaal die ons verder op weg zou helpen. Een eerste zoektocht van zovele :)

Hoe het begon

Al vele jaren was ik op zoek naar een hobby, naar mijn hobby, of toch tenminste een hobby die ik langer dan acht maanden volhoud... Al evenveel jaren ergerde ik manlief in de winter met de zin 'ik verveel mij, ik weet niet wat doen, het is zo  donker en koud buiten'. Om deze twee 'problemen' eindelijk aan te pakken, besloot ik in de zomervakantie op zoek te gaan naar een bezighouding voor het komende schooljaar. Door een tip van J. kwam ik terecht bij het volwassenenonderwijs, met zijn bedoeling om mij een kookcursus te laten volgen (ook al kan ik reeds fantastisch koken). Bij 1 bepaalde school kwam ik gelukkig de nieuwe cursussen tegen, daartussen stond 'naaien voor beginners'. Dit leek me wel iets, want ik had net een oude naaimachine geërfd van een groottante en het ding stond daar ook maar in mijn weg te staan. Het leek me vooral handig dat ik niet meer elke nieuwe broek moest laten inkorten door mijn mama (en die broek dan de eerste 5 weken niet aan kon doen omdat hij nog bij mijn mama lag). Dus schreef ik mij in met het idee dat ik zo'n kleine reparaties dan zelf kon doen. Zo had ik ook elke dinsdagavond iets om naar uit te kijken en wist ik deze winter wat gedaan. 3 vliegen in 1 klap!